Para Atletizm

TANITIM ve TARİHÇE

Para atletizm, katılan sporcular ve ülkeler baz alındığında Paralimpik hareket içerisindeki en geniş çaplı spordur.

Bu spor, 1960 yılında Roma, İtalya’da gerçekleşen ilk Paralimpik Oyunlarda yer alan sekiz spordan bir tanesi idi ve o zamandan beri de, istikrarlı bir şekilde en geniş kalabalıkları ve TV izleyicilerini etkilemeye devam ederek programa dahil oldu.

Bugün, Uluslararası Paralimpik Komite’nin yönetimindeki Dünya Para Atletizmi, spor adına Uluslararası Federasyon gibi faaliyet gösterir ve merkezi Bonn, Almanya’da bulunur.

Tüm uygun engel gruplarındaki erkek ve kadın atletlere açık olan Para atletizm, sporculara geniş bir yelpazede yarışma seçenekleri sunar. Bu seçenekler arasında her dört yılda bir yapılan Paralimpik Oyunlar, iki yılda bir gerçekleşen Dünya ve Dünya Küçükler Şampiyonası ile iki ve dört yılda bir gerçekleşen bölgesel Şampiyonalar bulunur.

2013 yılından beri tüm dünyada çeşitli görüşmeler eşliğinde yıllık Grand Prix (Büyük Ödül) sezonu yer almakta ve 2016 yılından itibaren, tekerlekli sandalye yarışçıları Dünya Maraton Majörleri serilerinde yarışmaktadırlar.

Sporcular her yarışmada kendi özel spor klasmanlarına göre yarışırlar. Bazıları tekerlekli sandalyede, bazıları da protezlerle yarışırken, görme engelli sporcular da görebilen bir rehberden destek alırlar. Bu sporda yarışan ve yüksek desteğe ihtiyaç duyan sporcuların katılımını daha da artırmak için, 2018 yılının başından itibaren Dünya Para Atletizm faaliyetlerine Yarış Koşusu disiplini eklenmiştir. 

İlk Para atletizm yarışması, 1952 yılında omurilik yaralanması bulunan birçok sporcunun, İkinci Dünya Savaşı gazilerine hizmet etmiş olan Stoke Mandeville Oyunlarının bir parçası olarak, cirit atma aktivitesinde yer aldıkları zaman yapılmıştır.

1960 yılında Roma’da gerçekleşen Paralimpik Oyunlarındaki Para atletizm yarışmasına 25 madalya alan, 21 erkek ve 10 kadın olmak üzere toplamda 31 sporcu katılmıştır. Bu disiplinin sporcuları oyunlara dahil olan gülle atma, cirit, hassas cirit oyunlarında da yarıştılar.

Dört yıl sonra Tokyo’daki 1964 Paralimpik Oyunlarında, Para atletizm programı 42 müsabakaya kadar genişletildi. Tekerlekli sandalye yarışması, izleyicileriyle de popülerliğini kanıtlayarak hızlı bir şekilde Paralimpik başlangıcını yaptı.

Heidelberg 1972 Paralimpik Oyunları, 100m üstü yarışan kör atletler için gösteri faaliyetlerinin de dahil olmasıyla, para atletizm programının omurilik yaralanması olan sporcularla gerçekleşenin ötesine uzandığını gördü. Kör atletler için gerçekleşen madalya törenlerinin, ampute sporcular için yapılan madalya törenleriyle birleşmesi tam olarak onların başarısıydı ve bu Toronto 1976 Paralimpik Oyunlarının bir parçasını oluşturdu.

Yeni özelleştirilmiş yarış tekerlekli sandalyelerinin sunumunu takiben, yarış mesafeleri 100m üzerine çıkarak, 200m, 400m, 800m ve 1,500m olarak genişletildi.

Amhem 1980 Paralimpik Oyunlarında ilk defa serebral palsisi olan sporcular, ampute, kör ve omurilik yaralanması bulunan sporcularla birlikte yarıştı. İlk maraton aktiviteleri 1984 yılında gerçekleşti.

Rio 2016 Paralimpik Oyunları, 5 kıtayı kapsayan 147 Ulusal Paralimpik Komiteden (NPC), 1,147 sporcunun ilgisini çekmişti. Kadın sporcuların katılımı, Londra 2012 ile karşılaştırıldığında %19 oranında artmıştı ve yarışmalarda yer alan, yüksek destek gerektiren sporcuların katılımında da %23 oranında bir artış vardı.

Sporun izlenirliği, sosyal medya kanallarıyla artı 23.4 milyon izleyiciye ulaşıldı.

Tokyo 2020 Paralimpik Oyunları için yeni bir karma cinsiyet, karma sınıf; 4x100m röle tanıtıldı. Bu yarışma iki erkek ve iki kadından oluşan takımları içeriyordu. Her biri farklı bir takım sınıfından olan sporcular arasında görme bozukluğu bulunan sporcu (T11-13), bir tekerlekli sandalye yarışçısı, T42-47 veya T61-64 kol-bacak engelli sınıfından olanlar ve koordinasyon bozukluğu (T35-38) olan sporcuları da dahil eder..

KLASİFİKASYON

Dünya Para Atletizm sınıflandırma sistemi iki önemli amaca hizmet eder:

Dünya Para Atletizm yarışmalarında yarışmak için kimlerin uygun olduğunu belirler ve uygun sporcuların spor sınıflarına dahil edilmek için ne şekilde gruplandırılacağını tanımlar. Amaç, her sınıftaki sporcuların, koşma, tekerlekli sandalye yarışı, atma ve atlamalar gibi temel atletizm yarışlarındaki aktivite sınırlandırmalarıyla birbirine denk sporculardan oluşmasını sağlamaktır

Para- atletiklere uygunluk için, bir kişide atletizm sporunu etkileyebilecek tip ve derecede bir engel olması gerekir. Minimum Engel Kriteri (MDC) Dünya Para Atletikler Sınıflandırma Kuralları ve Yönetmeliğinde tanımlanmıştır.

Sekiz fiziksel engelin yanı sıra görme engellileri ve zihinsel engellileri de içine alan toplamda 10 uygun engel tipi vardır.

Para atletizmdeki sınıflandırmanın amacı, uygun engellerin yarışmanın sonucu üzerindeki etkilerini en aza indirmektir. Bunu yapmak için de sporcular değerlendirilir ve daha sonra engellerinin spor performanslarını ne kadar etkilediğine bağlı olarak spor sınıfları olarak adlandırılan kategorilerde yarışmaya dahil olurlar. Genel olarak, spor performansını aynı şekilde etkileyen engellere sahip olan sporcular aynı sınıfta yarışırlar.

Tablo 1’de Para- atletik sınıflandırmanın genel yapılanması görülmektedir. Sayısal değer engel derecesini gösterir; Rakamlar küçüldükçe engelin derecesi o kadar fazlalaşır.

Pist yarışları ve Atlamalar  (Pist için T harfi kullanılır)

Disiplin: Koşma ve Atlamalar  (16 sınıf)

Spor Sınıfları (Engel tipleri):

T11-13            (Görme engelli)

T20                 (Zihinsel engelli)

T35-38            (Koordinasyon bozuklukları ((hipertoni, ataksia ve atetoz))

T40-41            (Cücelik)

T42-44            (Alt uzuvların noksanlığı, bacak uzunluğunda aşırı farklılık, kas gücünün ve eklem hareket açıklığının bozulmuş olması)  

 T45-47           (Üst uzuvların noksanlığı, kas gücünün ve eklem hareket açıklığının bozulmuş olması)

Disiplin:  Tekerlekli  sandalye  yarışı (7 sınıf):

T32-34            (Koordinasyon bozuklukları  ((hipertoni, ataksia))

T51-54            (Uzuv noksanlığı, bacak uzunluklarında farklılık, kas gücünün ve eklem hareket açıklığının bozulmuş olması)

Atmalar  (Saha için F harfi kullanılır)

Disiplin: Ayakta atmalar (15 sınıf)

Spor sınıfları  (Engel tipleri):

F11-13            (Görme engelli)

F20                 (Zihinsel engelli)

F35-38            (Koordinasyon bozuklukları ((hipertoni, ataksia ve atetoz))

F40-41            (Boy kısalığı)

F42-44            (Alt uzuv noksanlığ, bacak uzunluğunda farklılık, kas gücü ve eklem hareket açıklığının bozulmuş olması.

F45-46            (Üst uzuv noksanlığı, kas gücü veya eklem hareket açıklığının bozulmuş olması)

Disiplin:  Oturarak atmalar  (11 sınıf)

Spor sınıfları  (Engel tipleri) :

F31-34 (Koordinasyon bozuklukları  ((hipertoni, ataksia ve atetoz))

F51-57 (Uzuv noksanlığı, bacak uzunluklarında farklılık, kas gücünün veya eklem hareket açıklığının bozulması)

Sınıfların Tanımlanması

Spor sınıfları T11-13 ve F11-13

Bu sınıftaki atletlerde, sporu etkileyebilecek derecede görme bozukluğu vardır. Tablo 1’de belirtildiği gibi pist yarışlarında ve atlamalarda üç sınıftan birinde (T 11- 13), atmalarda ise (F11-13) sınıflarında yarışırlar.

T11/F11 – Bu atletlerde görme yeteneği çok düşük olup, ışık algılamaları yoktur.

T12/F12 –T12 /F12 sınıfı atletler T11/F11 spor sınıfında yarışan atletlere göre daha iyi görme yeteneğine sahip olup, görme alanları beş dereceden azdır.

T13/F13 – T13/F13 sınıfı görme engelleri IPC Atletizmine en az uygun olan atletleri kapsar. Görme yetileri en fazla olanlardır ve/veya görme alanları 20 dereceden azdır.

Spor sınıfı T20 / F20

Bu sınıfta yer alan atletlerde koşma (400m- maraton), atlama (uzun atlama ve üç adım atlama) ya da atma sporları (gülle) gibi aktiviteleri etkileyen zihinsel bir tutulum vardır. Tablo 1’de gösterildiği gibi koşma ve atlama etkinlikleri veya alan etkinlikleri için yalnızca bir spor sınıfı (T20) ve (F20) vardır ve atletler, koşma, atlama veya atma aktivitelerinin her biri için spor-spesifik MDC (Minimum Engel Kriteri) kriterlerine uymalıdır.

Spor sınıfı T32-34 (Tekerlikli sandalye Pist), T35-38 (Koşular Pist ), F31-34 (oturarak atmalar) ve F35-38 (ayakta atmalar)

Bu sınıftaki atletler hipertoni, akatsia ve atetoz gibi hareket koordinasyon bozukluğu olanlardır. Tablo 1’de gösterildiği gibi aşağıdaki sınıflarda yarışırlar :

Tekerlekli sandalye Pist: T32-34

Bu sınıflar tekerlekli sandalye yarışları içindir.

T 32- Atletlerde orta veya ileri derecede, dört uzvu ve gövdeyi tutan koordinasyon bozukluğu vardır, bununla beraber vücudun bir yarısında ya da bacaklarda fonksiyon biraz daha iyidir. Atma ve tekerlekli sandalyeyi itme fonksiyonları güçleşmiştir. Gövde kontrolü zayıftır.

T33 –Bu sınıftaki atletlerde 3 veya 4 uzuvda koordinasyon bozukluğu vardır. Tipik olarak daha iyi olan kol, tamamına yakın fonksiyoneldir. Tekerlekli sandalyeyi öne itme kol fonksiyonlarındaki asimetri ve/veya bir elin kavrama ve gevşeme zayıflığı nedeniyle ve sınırlı gövde hareketi nedeniyle etkilenmiştir.

T34 –Sporcuların dört uzvunda tutulum olmakla birlikte alt uzuvlardaki tutulum, üst uzuvlara göre daha fazladır. Kollar ve gövdede orta veya iyi derecede fonksiyonel kuvvet, normale yakın kavrama ve gevşeme ve buna bağlı olarak simetrik bir tekerlekli sandalye kullanımı vardır.

 Pist Koşuları ve Atlamalar: T35-38

T35-38 sınıfındaki atletler koşabilme fonksiyonuna sahiptirler.

T35 – Atletlerin dört uzvunda da tutulma olmakla birlikte bacaklardaki tutulma, kollardan daha fazladır. Koşma adımı orta veya ileri derecede etkilenmiş olup adım açıklığı azalmıştır.

T36 – Bu sınıftaki atletlerde orta derecede atetoz, ataksia ve bazen hipertoni ya da dört uzuvda bunların karışımı bulunur. Kollardaki tutulum, bacaklardakine benzer veya daha fazladır. Tüm spor etkinliklerinde gövde ve uzuvlardaki istemsiz hareketler belirgindir. Sporcu hareketsiz durmak istediğinde (atetoz) veya spesifik bir hareketi yapmak istediğinde de (tremor) belirgindir. 

T37 –Atletlerin vücudunun bir yarısında orta derecede hipertoni, ataksia veya atetoz vardır. Vücudun diğer yarısında minimal tutulum olabilir fakat koşma sırasındaki fonksiyonel yetenekleri iyidir. Kol hareketleri asimetriktir. Gövdede bir miktar asimetri genellikle belirgin şekilde görülür.

 T38 – Atletlerde fiziksel değerlendirme sırasında koşmayı etkileyecek belirgin hipertoni, ataksia ve/veya atetoz vardır. Koordinasyon bozukluğu hafif veya orta derecede olup 1-4 uzuvda olabilir. Koordinasyon ve denge tipik olarak hafifçe etkilenmiş olmakla beraber bu sporcular genellikle koşabilirler ve serbestçe atlayabilirler.

Oturarak Atmalar:   F31-34

F31 –Atletlerde şiddetli hipertoni veya atetoz mevcut olup dört uzuvda ve gövdede fonksiyonel hareket açıklığı ve/veya kontrolü çok zayıftır. El fonksiyonu çok zayıf olup statik kavrama kısıtlıdır, atma ve ardından gevşeme hareketleri ileri derecede azalmıştır.

F32 – Bu sınıftaki atletlerde ise dört uzvu ve gövdeyi tutan orta ya da şiddetli hipertoni, ataksia ve/veya atetoz mevcut olup, vücudun ya da bacakların bir yarısında fonksiyonlar biraz daha iyicedir. Silindirik ya da küresel kavrama mümkün olmakla beraber kavrama, gevşeme ve atma hareketlerinin koordinasyonu zayıftır. Dinamik gövde kontrolü zayıftır.  

F33 – Atletlerde, üç ya da dört uzvu tutan orta ya da ileri derecede hipertoni, ataksia veya atetoz mevcut olup az etkilenmiş olan kolda tüme yakın fonksiyonel kontrol vardır. Bu sınıftaki atletler güçlü bir şekilde atma yeteneğine sahip olmakla beraber atma sonrası hareketleri sınırlıdır. Atletlerin, atılan aracı kavrama yeteneği olmasına karşın parmak hakimiyetinin zayıf olması nedeniyle bu sınıfa gevşeme evresi eklenmiştir. Ekstansör tonüs nedeniyle gövde hareketleri sınırlı olduğundan atma hareketleri daha ziyade koldandır. 

F34 – Atletlerin her iki bacağında orta ya da ileri derecede hipertoni mevcut olup ayakta durma dengesinde ve yürümede belirgin güçlük vardır. Kollarda ve gövdede orta veya iyi fonksiyonel kuvvet mevcut olup atmalar sırasındaki kavrama, gevşeme ve atma paternleri tüme yakındır. Ellerdeki ince koordinasyon zayıftır. Gövde ve bacaklardaki hipertoni nedeniyle atma eyleminde hafif kısıtlamalar ortaya çıkar. 

Ayakta Atmalar: F35-38

F35-38 sınıfındaki atletler ayakta iken herhangi bir destek ya da yardım olmadan yeterli atma fonksiyonuna sahiptirler.

F35 – Atletlerde tipik olarak bacaklardaki tutulum kollardan daha fazla olup, atış yapmayan kolda belirgin koordinasyon bozukluğu da olabilir. Bacaklardaki orta derecedeki hipertoni yürüme ve koşmayı belirgin şekilde etkiler. Atletlerde, atış yapan kolda orta- iyi fonksiyonel kuvvet ve sağlama yakın kavrama, gevşeme ve atma paterni vardır.  

F36 –Atletlerde dört uzvu da etkilemiş olan orta derecede atetoz, ataksia ve bazen hipertoni veya bunların karışımı bulunabilir. Kollar genellikle bacaklara benzer şekilde veya daha fazla etkilenmiştir. Spor aktiviteleri sırasında gövdede ve/veya uzuvlardaki istemsiz hareketler, ayakta hareketsiz durmaya çalışırken (atetoz) veya spesifik bir hareketi yaparken (tremor) belirgindir. 

F37 –Atletlerde vücudun bir yarısında orta derecede hipertoni, ataksia veya atetoz vardır. Vücudun diğer yarısı çok az etkilenmiş olup atmalar sırasındaki fonksiyonel yeteneği iyidir. Tutulu bacağın olduğu tarafa ağırlık aktarma zayıftır. Tutulu kolda hiç ya da az bir fonksiyonel yetenek vardır. Bir miktar gövde asimetrisi genellikle belirgin olarak görülür.

F38 – Atletlerin MDC kriterlerine uyan fiziksel değerlendirmelerinde belirgin hipertoni, ataksia ve/veya atetoz bulunur. 1-4 uzuvda hafiften orta dereceye kadar tutulum olabilir. Atmalar sırasındaki koordinasyon ve denge hafifçe etkilenmiş olup bu atletler koşabilirler ve sağlamlara benzer atma tekniklerini kullanabilirler.

Spor  sınıfı  T40-41 ve F40-41.

T40/F40 ve T41/F41 spor sınıflarında kısa boylu atletler yer alır. Boy uzunluğuna ve üst uzuvların orantısına göre iki sınıf vardır.  T40/F40’daki atletler T41 ve F41’e göre daha kısa olanlardır.

Sportif sınıflandırma T51-54 (tekerlekli sandalye pist); T42-47 (koşu); F51-58 (oturarak atma) ve F42-46 (ayakta atma)

Bu sınıflandırmadaki atletler; bir veya daha çok uzuvlarında, bacak boyları arası uzunluk farklılığı, kas gücünde veya eklem hareket açıklığında yetersizlik gibi sorunları gösterirler.

Pist koşusu, atlama ve ayakta durarak atma: T42/F42- T44/F44

Atletler bacaklarında yetersizlik gösterirler. Bu sınıflandırmadaki sporcular ayakta desteksiz durabilirler.

Pist koşusu, atlama ve atma kriterleri aynıdır.

T42/F42 – Sporcular bir veya daha çok yetersizlik gösterirler; bu yetersizlik bir veya iki bacakta kalça ve/veya diz fonksiyonlarını etkileyip, atma, atlama ve koşuda kısıtlamalara neden olabilirler. Bu durum tek taraflı diz üzeri ampütasyonu olan sporculara benzerdir. İki taraflı diz üstü  ampütasyonu olan atletler karşılaştırılabilir ve onlar da bu grupta sınıflandırılır.

T43/F43 – Sporcuların her iki bacağında; ayak, ayak bilekleri ve/veya alt bacaklarda uzuvlardaki minimum engel kriterlerini (MDC) karşılayan bir fonksiyonel kayıp vardır. Sporculardaki aktivite kısıtlılığı kabaca iki taraflı diz altı ampütasyonu olan atletlerle karşılaştırılabilir. 

T44/F44 – Sporcuların bir veya iki bacaklarında minimum engel kriterlerini karşılayan, fonksiyonel kayıp vardır. Bir ayakta, ayak bileğinde ve/veya alt bacaklarında fonksiyonel kayıp görülebilir. Sporculardaki hareket kısıtlılığı kabaca diz altı/ayak bileği ampütasyonu olan atletlerle karşılaştırılabilir.

Sportif sınıflandırma: T45/F45, T46/F46, T47

Bu sınıflandırmadaki sporcularda asıl yetersizlik kollardadır. Bu sınıflandırmadaki sporcular ayakta desteksiz durabilmektedir. Koşma ve atlama kriterleri atmada hafifçe farklıdır.

Koşma ve atlama: T45-T47

T45 – Sporcuların her iki kolunda omuz ve/veya dirsek eklemi etkilenmiştir, bu sporcuların koşma ve atlama hareket kısıtlılığı iki taraflı dirsek üzeri ampütasyonu olan sporcularla karşılaştırılabilir.  

T46 – Sporcuların tek kolunda omuz ve/veya dirsek eklemi etkilenmiştir, bu sporcuların koşma ve atlama hareket kısıtlılığı tek taraflı dirsek üzeri ampütasyonu olan sporcularla karşılaştırılabilir. İki kolunda dirsek ve el bileğinde yetersizliği olan sporcular kabaca iki taraflı el bilek/dirsek altı ampütasyonu olan sporcularla veya tek taraflı dirsek üzeri ve altı ampütasyonu olan sporcularla karşılaştırılabilir.

T47 – Sporcuların tek kolunda omuz, dirsek, el bileğinde fonksiyon yetersizliği özellikle sprintte sorun yaratır. Tek taraflı dirsek altı/el bilek düzeyinde ampütasyonu olan sporcuların aktivite kısıtlılığı bu gruptaki sporcularla karşılaştırılabilir.

Ayakta atış: F45-F46

F45 – Sporcuların her iki kolunda, uzuvlardaki minimum engel kriterlerini karşılayan yetersizlikleri mevcut olup, sporcuların pasif eklem hareket açıklığı veya kolların açılmasını sağlayan kasların gücündeki yetersizlik nedeni ile tutma ve/veya atma materyali ile ilgili ciddi sorunları vardır.

F46 – Tek kollarında yetersizliği olan sporcular, tek taraflı el bilek ampütasyonu olan sporcularla karşılaştırılabilirler. İki kolunda yetersizliği olan sporculardan birinde yukardaki kriterleri sağlayan yetersizliği bulunurken, diğer kolunun kriterleri karşılamaması durumunda bu grupta sınıflandırılabilirler.  

Sportif sınıflandırma: T51-T54 (tekerlekli sandalye pist yarışı) ve F51-58 (oturarak atma)

Bu sınıflandırmadaki sporcular tekerlekli sandalye pist yarışı ve atma için değerlendirilir. 

Tekerlekli sandalye pist yarışı: T51-54

T51 – Sporcularda omuz kas gücü ve dirseklerini açma hareket yetersizliği nedeni ile tekerlekli sandalyeyi yarışta itme zorluğu vardır. Gövdelerinde kas gücü yoktur. Dirsek fleksörleri ve el bilek ekstansörlerinin kas kuvveti ile tekerlekli sandalyeyi iterler.

T52 – Sporcular tekerlekli sandalyeyi omuz, dirsek ve el bilek kaslarını kullanarak itebilirler. Parmaklarının intrensek kas kuvvetleri yeterli değildir. Gövde kas gücü genellikle yoktur. 

T53 – Sporcuların kol fonksiyonu sorunsuzdur, ancak karın ve alt spinal kas kuvveti yoktur (0/5 derece).

T54 – Sporcuların kollarındaki tüm kasların gücü ve gövdelerindeki bazı kasların gücü tamdır. Sporcuların bacaklarında bazı hareketler vardır.

Oturarak atış: F51-F57

F51 – Sporcuların omuz, dirsek fleksör ve el bilek ekstansör kaslarının gücünde hafif azalmaya bağlı, fırlatma zorluğu vardır. Triseps kas kuvveti fonksiyonel değildir veya yoktur. Gövde kas gücü yoktur. Fonksiyonel olmayan parmak kas fleksör kuvvetine bağlı olarak atış aletini yakalamaları zordur. Atış yapmayan el genellikle destek çubuğuna bağlanmayı gerektirir.    

F52 – Sporcular genellikle atış yapmak için iyi omuz kaslarına ve hafif zayıf dirsek ve el bilek kuvvetine sahiptir. Parmak ekstansör ve fleksör kas kuvvetleri fonksiyonel değildir ve atma aletini yakalamaları zordur.  Atış yapmayan el genellikle destek çubuğuna bağlanmayı gerektirir.    

F53 – Sporcuların atış kolu omuz, dirsek ve el bilek eklemleri tam kas gücüne sahiptir. Parmak ekstansör ve fleksör kas kuvvetleri fonksiyoneldir ve her zaman elin intrensek kaslarında zayıflık mevcuttur. Atış aletinin yakalama yeri gövdeye yakın tutulur ve gövdenin yarattığı kuvvetle atış yapılır. Atış yapmayan el genellikle destek çubuğuna bağlanmayı gerektirir. Sporcuların kısmen veya tam gövde kontrolü vardır, fakat atış kolu F52 profilini yerine getirecek düzeydedir.

F54 – Sporcuların kollarında güç ve hareket tamdır, ama karın kaslarında güç yoktur ve tipik olarak oturma dengesi yoktur. Sporcuların kısmen veya tam gövde kontrolü vardır, fakat kolları F53’te belirtildiği gibi tamdır. 

F55 – Sporcuların kollarında fonksiyon tamdır ve gövde kas gücü kısmen sorunlu veya tamdır. Bacaklarında hareket yoktur. İki taraflı kalça dezartikülasyonu olan sporcular bu sınıfta yer alabilirler.  

F56 – Sporcuların kol ve gövde kas gücü tamdır. Pelvik stabilite, dizler bir arada tutulup, bastırılarak sağlanabilir. Kalça abdüktör ve ekstansörleri tipik olarak yoktur. Diz üzerinde yüksek ampütasyonu bulunan sporcular da benzer şekilde klasifiye edilir. Bacaklarında fonksiyonel olmayan hareketlere sahip sporcular da bu şekilde sınıflandırılabilir.

F57 – Bir veya daha çok kasında; kas gücü, ekstremite yetersizliği, yetersiz pasif eklem hareket açıklığı, bacak uzunluk farkı gibi nedenlerle minimal engel kriterlerini karşılayan ve daha önceki belirtilen kriterlere uymayan sorunlara sahip sporcular burada sınıflandırılabilirler.  

UYGUN ENGEL TİPLERİ 

• Kas gücünün etkilenmesi
• Eklem hareket açıklığının etkilenmesi
• Bacak uzunluğunda farklılık
• Uzuv noksanlığı
• Görme bozukluğu
• Zihinsel engeller
• Boy kısalığı
• Ataksia
• Atetoz
• Hipertoni