Sizlerle beraber II

Sizlerle beraber II Posta

Yavuz Kocaömer Posta

Sevgili okuyucularım, geçen hafta , sizlerden gelen mektupların içinden seçtiğimiz bazılarını özetleyerek yayınlamaya başlamıştık. Mektuplarımıza bu hafta da devam ediyoruz.

Sadece kendinizi düşünmeyin

Ayvalık’tan yazan okurum Emine G. mektubunda şöyle diyor : ‘’ Bugüne kadar çok zor günler yaşadım. Ama bu zorluk çocuğumun engelli olmasından kaynaklanmadı. Şu an oğlum 26 yaşında. Öyle olaylar ve öyle insanlarla karşılaştım ki , eğitimli, eğitimsiz, bazen fark etmiyor. Dernek kuran insanların çoğu da ihtiyacı olduğu için değil, kendilerini tatmin için bu işlere girmişler belli ki. Engelli ailelerin öyle sorunları , öylesine ihtiyaçları var ki , bazen bir tebessüme, bazen bir dostluğa , bazen de küçük bir desteğe ihtiyaçları oluyor. Engelli çocuklarımızın bir kısmı dövülüp, sövülüyor, cinsel tacize uğruyor. Ama sonunda hiçbir şey yapılmıyor. Onlar her yerde olduğu gibi bu konularda da yalnız ve çaresiz kalıyorlar. Şu anda ben de hastayım .Ve oğlumun bundan sonraki bensiz yaşamından endişe ediyorum. İnsanlar belli bir amaca hizmet etsinler. Bu amaçlarını araç edinmesinler. Yasalar biran önce hayata geçsin ve uygulansın’’ diyerek mektubuna noktayı koymuş.

Emine Ana

Emine Ana’nın yakarışlarını , son günlerdeki düştüğü umutsuzluğu yakınen bilenlerdenim. Rahmetli ağabeyim küçükken bazen anne ve babamın aralarında şöyle konuştuklarını duyardım: ‘’ Bize bir şey olursa bu engelli çocuğumuz ne olacak, ona kim bakacak ? ‘’ . Engelli çocuk sahibi anne – babaların en büyük endişelerinden bir tanesi budur. Bunun içinde maalesef ülkemizde bir alt yapı henüz mevcut değil. Engelli insanların en yakınları hayata veda ederlerse , onların geleceğini güvence altına alacak ne bir devlet ne de özel bir belirli sigorta sistemimiz yok. Var denilen birkaç küçük çalışmada yeterli değil. Belki içinizden Emine Ana’ya destek olacak birileri çıkarsa , yandaki telefonlarımdan beni arayabilirler.

Bu nasıl sağlık raporu ?

Kırklareli’nin Kuştepe Köyü Pehlivanköy’den yazan okurum Mustafa Metin Durak 2 adet sağlık raporu göndermiş. Her ikisi de aynı sağlık kurumu olan Kırklareli Devlet Hastanesi’nden. Birinci raporun tarihi 19 Eylül 1991 . Mustafa’nın sakatlık derecesi yüzde 40 olarak belirlenmiş. O zamanki Kurul Başkanı Dr. Zeren Özdirekçi ve üyelerin imza ve mühürlerini taşıyor. Diğer rapor ise 27 Ocak 2005 tarihinde . Yani yaklaşık 14 sene sonra verilmiş. Buradaki engellilik derecesi ise yüzde 30. Bu raporun altında da Kurul Başkanı Dr. Güreş Geriş ve üyelerin imzası var. ‘’ Sağ gelişimsel kalça displazisi ‘’ olarak tanınan engellilik konusunda Mustafa Metin’in yazdığına göre 14 yılda en ufak bir tedavi yapılmamış. Şimdi Mustafa Metin’le birlikte bizde soruyoruz: ‘’ Belki tıbben bilmediğimiz bir konu vardır. Böyle bir engel zaman içinde hiç tedavi edilmese de kendiliğinden düzelebilir mi ? 14 yıldır herhangi bir fizik tedavisi veya tıbbi müdahale görmeyen bir hasta bu süre içinde , engelliliği yüzde 40’dan yüzde 30’a nasıl düşer ?’’ . Kırklareli Devlet Hastanesi bir açıklama gönderirse sizlerle paylaşacağız.

Gururlu Baba

Mustafa Metin engeline rağmen 3 çocuğunu okutuyor. Mektubunda ‘’ Fazla yazmaya gerek yok . İlişikteki belgelere bakarsanız her şey ortada ‘’ diyor. Bu belgeler çocukları Tugay ve Tülay Durak’ın okullarından aldıkları takdir belgeleri. Ve Mustafa Metin ilave ediyor : ‘’ Yorumu size bırakıyorum. Tek isteğim çocuklarımın daha rahat okuması. Bunun için duyarlı vatandaşların ve devletin desteğine ihtiyacım var. En azından onlara sahip çıkılsa , bu yük biraz olsun üzerimden kalkar . Böyle öğrencilere sahip çıkılmaz ya da yardım edilmezse sorarım size kime yardım edilir ? Üstelik oğlum iki okul değiştirdiği halde yine de takdir aldı. Engelli bir babanın bundan büyük başarısı olur mu ?

Takdir belgeleri

Belgeleri inceledik . Türkiye Engelliler Spor Yardım ve Eğim Vakfı ( TESYEV ) bu iki başarılı öğrenciye , babalarının durumu dolayısıyla , yeni ders yılında öğretim bursu vermeye karar verdi. Ancak ihtiyaçlar bununla bitmiyor. Bu iki pırıl pırıl gencimizin okul malzemelerine ve okul giysilerine de ihtiyacı olduğu bir gerçek. Bu bakımdan konu ile ilgilenen okurlarımız doğrudan beni ararlarsa Mustafa Metin ‘le kendilerini görüştürebiliriz.

Bu mektuplar bitmiyor. Ardı arkası kesilmiyor. Benim sizlerden şikayetim yok. Tabii ki dertlerinizi yazacaksınız. Biz de size yardımcı olmaya, sesinizi duyurmaya çalışacağız. Ama engelsiz okuyucularıma küçük bir sitemim var : Acaba diyorum, sizler de ara sıra kağıt kaleme sarılıp duygularınızı yazsanız. Bundan öte de engelli insanlarımıza ihtiyaçlarının sağlanması konusunda biraz destek olsanız fena mı olur?

Güzel söz

İnsan cesaretle giriştiği işlerde daha başarılı olur.

W. Shakespeare