BU KEZ SÖZ OKURLARIMIZIN

Sevgili okurlarım, son aylarda sizlerden çok sayıda mektup, faks ve e-mail aldık. Bu yüzden bugünkü köşemizi sizlere ayırdık ve ‘’Söz sizin ‘’ diyoruz. İşte sizden gelen mesajların bir kısmı.

Burası Ayvalık

Sizler bizim ekmek , su, hava gibi olmazsa olmazımızsınız. Çünkü sizler bizim sesimiz ve kulağımızsınız. Ben sizin aracılığınızla hem bir engelli annesi olarak toplumdaki gereksinimlerimizden , hem de kaybolmakta olan değerlerimizden söz etmek istiyorum. Aslında sorunlarımız çok . Nedeni çok açık. Sağır ve dilsiz bir toplum olduk. Sakın buradan engelli arkadaşlar alınmasın. İnsan sosyal bir değerdir. Toplumda var olan sivil toplum kuruluşları giderek görevlerinden uzaklaşmakta , sadece isim olarak yaşamaktadır. Örneğin ; ben engelli annesi olarak Ayvalık’ta var olan engelli ve zihinsel engelli derneklerin çalışmalarını görmüyorum. Lokantaya girip paralarını verip yemeklerini yiyemezler. Kapı dışarı kovulurlar. Kendi engelli derneği , kendi binasını çocuklara kapatırsa , öbürlerinin yaptığını normal görmek lazım. Ayvalık’ta bu engelli kardeşlerimizin çarşı içinde merkezde barınacakları , kitap okuyacakları, zamanlarını geçirecekleri bir yere ihtiyaçları var. Ama dernek başkanı Muharem Parmaksız böyle bir yeri büro olarak kullanıyor . Büro ne demekse ! İnsanlar hizmeti beyinlerinde üretebilir. Ama 24 saat kilitli kalan bu boş binada ne üretiliyor anlamış değilim.

Emine Gelez / Ayvalık Engelliler

24 Nisan’da Posta Gazetesi’ndeki ‘’ Çengelli İğne ‘’ köşenizde THY ile ilgili yazdıklarınızı okudum . Ben de engelli bir vatandaşım. 2004 KPSS’ yi kazanmama rağmen 2 yılda hiç bir kamu kuruluşuna yerleşemedim. Özel sektörde de iş bulamıyorum. Sizden dileğim şu : Bana nasıl bir yol izlememi tavsiye edersiniz , ben nasıl iş bulurum? Tek çıkar yol siz kaldınız . İki yılda başvurmadığım iş kalmadı, ama nafile .

K. Ş. Tel : ( 0 542 ) 739 71 00

İşitme cihazı

Ben duyma engelli bir kader mahkumuyum. Uzun süre cezaevinde kalacağım. Duyma engelli olduğum için televizyon seyredemiyor, arkadaşlarla anlaşamıyorum. Çok büyük sorun yaşıyorum. Bir tane işitme cihazına ihtiyacım var. Devletin kurum ve kuruluşlarına , Zonguldak M Tipi Cezaevi Müdürlüğü’ne müracaat ettim ama hiçbir olumlu cevap alamadım, yaklaşık bir yıl oldu . Şimdi Sakarya Ferizli L Tipi Cezaevi’ne sevk edildim. Şu kocaman memleketimizde yok mu benim bu sorunumu yani işitme cihazını halledecek resmi veya sivil toplum kuruluşu, hayırsever biri ? Para istemiyorum, sadece işitme cihazı istiyorum.

Bilal Karabulut L Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu

TRT Genel Müdürlüğü’ne

İlk ve orta çağlarda cüzamlı hastalar mağaralara hapis edilerek toplumdan dışlanırdı. Yani hastalıklarıyla baş başa bırakılarak ölüme terk edilirlerdi. 21’inci yüzyılda TRT, ekranlarını engellilere ve engelli sporlarına kapatarak 20 yıl önce Avrupa ülkelerinde oynanan kupa ve lig maçlarını ekranlara getiriyor. Ülkemizde yaşayan 8,5 milyon engelli ile 30 milyon engelli yakınını yok sayıyor. Bu da bizleri kaygılandırıyor. Başbakanımızın son derece duyarlı olduğu bu konuda , başta TRT Genel Müdürü, Spor Daire Başkanı ve diğer ilgililer daha ne kadar duyarsız kalacaklarını merak ediyorum doğrusu.

Erol Gökçe Kırklareli Bedensel EngellilerSpor Kulübü Başkanı

Yardım edin lütfen

12 sene önce trafik kazası geçirdim, belim kırıldı . Omurilik felç geçirip tekerlekli sandalyeye mahkum oldum. Kader deyip sineme çektim. 42 yaşındayım. 10 yıldır evimden dışarıya çıkamıyorum. Duvarlar artık üstüme üstüme gelmeye başladı. Hayırsever insanlar , lütfen bana yardım edin. Şu güzel Türkiyemde bana bir akülü tekerlekli sandalye alacak hayırseverler yok mu ?

Sezai Gül / Bafra Tel ( 0362) 532 21 04

Seni Seviyorum Anne

Konuşacak dilim oldunTutunacak elim oldunHayatıma ilim oldunNe güzel , ne güzelsin ANNE

Siper oldun acılaraDayandın tüm sancılaraHayat verdin yavrularaSevgi, sevgi ördün ANNE

Önce insan olmayı İnancımı kurmayıYaradana varmayıSen, sen öğrettin ANNE

Bunlar senin başakların Hep tütecek ocakların Çiçek açar kucaklarınSen , sen hayatsın ANNEDuan kafi bilirim

Annen , dedi Peygamberim Hakkını neyle öderim SENİ SEVİYORUM, SEVİYORUM ANNE

Ekrem Çiçek / İstanbulYasaya sitem

17 yaşında , bedensel engelli bir gencim. Benim sorunlarım şunlar: İlköğretim mezunuyum. Açıköğretim lisesine devam ettiğim için iş arıyorum. Yani eğitimim işime engel olmayacak. Türkiye İş Kurumu’na kayıt yaptırdım ama hiç çağırmadılar. Kendi imkanlarım ile yaptığım iş başvurularında ise gerek engelim, özellikle de yaşımı problem ederek ‘’ Hayır ‘’ dediler. Sizce bir engellinin çalışabilmesi için 18 yaş şart mıdır ? Bence bir insan başarabilirse ya da başarabileceğine inanıyorsa hiç de zor değildir. Bunu başarabileceğimi düşündüğüm için , hiç değilse özel sektörde çalışmak istiyorum. Diğer sorunum ise engelli maaşları ile ilgili. Yeni çıkan Özürlüler Yasasıda 18 yaş altı engellilerin de maaş alabileceği belirtiliyor. Ama uygulanmıyor. Yasa Temmuz 2005 ‘te yürürlüğe girmesine rağmen hala yönetmelik çıkmadı. Engelli maaşı için başvurum sonucunda babamın SSKlı bir işi ve asgari ücret maaşı var diye bağlamadılar. SSK özel kullanmam gereken medikal eşyamı karşılamıyor. Sizden isteğim bu kanunun yönetmeliğinin bir an önce çıkarılması için gerekli kişi ve kurumları harekete geçirmeniz. Bir de babam SSKlı bile olsa bu maaşın verilmesini sağlayabilmeniz. Çünkü SSK her bir ihtiyacımızı karşılamıyor. Bir de bana özel sektör bile olsa çalışma imkanı verilmesi. Şimdiden yardımlarınız için çok teşekkür eder , saygılarımı sunarım .

Cüneyt Demircan/ Kütahyae-mail:cuneyt demircan@hotmail.comTel : (0 546) 491 98 10

Özürsüzler bilgi yarışması

AKP’nin biz engelliler için yaptığı düzenlemeler, çıkarılan ‘’ Özürlüler Kanunu‘’ içimizde bir umut ışığı yaratmış ,artık sesimizi daha iyi duyuracağımız için mutlu etmişti. Ama AKP’nin düzenlediği ‘’ Özürlüler Bilgi Yarışması ‘’ yapılan her şeyin kağıt üzerinde kaldığını bir kez daha gösterdi. Ben yarışmayı duyunca , biz engellilerin unutulmadığını , bizim de kendi içimizde bir şeyler yapabileceğimiz, sorunlarımızı rahatlıkla dile getirebileceğimizi düşündüm. Bir ortopedik engelli olarak bu yarışmaya katıldım. Birinci etabı 3 Aralık Dünya Engelliler Günü’nde, ikinci etabı 8 Nisan’da yapılan yarışmada gördüklerim bütün umutlarımı yıktı. Çünkü yarışmaya katılan gurupların hemen hepsi hiçbir engeli olmayan, gayet sağlıklı kişilerden oluşuyordu. Bu durumu görevli kişilere ilettiğim zaman ise , bu kişilerin de katılabileceği söylendi. Pekala böyle kişiler yarışmaya katılacaktı da neden bu yarışmaya ‘’ Özürlüler Bilgi Yarışması ‘’ dendi. Ben o an engelli kişilerle alay edildiğini ve her zamanki gibi ciddiye alınmadığımızı anladım. Soruyorum ; sağlık bir insan yüksek bir kaldırıma geldiğim zaman ya da bir toplu taşıma aracına binerken yaşadığım zorlukları ve şöförün ‘’ Seni bekleyemem çabuk ol ‘’ dediği an hissettiklerimi ne kadar dile getirebilir? Sonuçta bu yarışma bizim için hiçbir şeyin değişmediğini gösterdi. Çıkardıkları kanunda engelli hakları , eşitlik var, ayrımcılık yok , diye bağıran kişilerin bir engelliler bilgi yarışmasında sağlıklı kişilere de yer verirken nasıl bir eşitlikten söz ettiklerini gösterdi. Ama ben bu eşitliğe itiraz ediyorum.( isim adres bizde saklı)

İ.E.T.T. Taşıtlar Dairesi Başkanlığı’na

Ben yüzde 40 iş görmezlik raporu olan, 65 yaşında uzun yıllardır İstanbul’da ikamet eden biriyim. Şu an Bahçeşehir’de oturuyorum. Bugüne kadar özel halk otobüslerinden birçok şikayetimiz olmasına rağmen, ‘’Bugün yarın düzelir ‘’ diye herhangi bir resmi başvuru yapmadım. Ancak 20 Nisan 2006 tarihinde saat 18.50’de bindiğim 34 AV 5185 plakalı halk otobüsü biletçisi ücretsiz seyahat kartımı görmesine rağmen , tarafıma aşağılayıcı bir şekilde el hareketi ve konuşma yaparak beni tüm insanların içinde çok kötü duruma düşürdü. Başkanlığınızdan dileğim, sakatlık indirim kartı olan bizlerin, sizlerle sözleşme imzalayan halk otobüslerinde daha iyi bir muamele görmemiz için gerekli çabayı göstermenizdir.

Aydın Aytaç / İstanbul Tel : ( 0 212 ) 297 16 60

Arkadaş arıyorum

Bizlere böyle bir köşe ayırdığınız için çok teşekkür ederim. Ben ortopedik engelliyim . Ama yaşamayı çok seviyorum. Hiç kimsenin yarın ne olacağı belli değil. Bu yüzden kimse kimseyi hor görmemeli. Önemli olan insanın aklı. Ben böyle düşünüyorum. 1997yılında liseden mezun oldum. Marketim var, onu işletiyorum. Allah’a şükür işlerim iyi . Arkadaş arıyorum.

Oktay Karadağ / Bodrum0 536 724 70 45