BUGÜN SÖZ OKURLARIMIZIN…

Sevgili okurlarım, son aylarda sizlerden çok sayıda mektup, faks ve e-mail aldık. Bu nedenle, bugünkü köşemizi sizlere ayırdık ve “Söz sizin” diyoruz. İşte izlerden gelen mesajların bir kısmı…

‘Arkadaş arıyorum’

Yalnızlığımla baş başa kalmak istemiyorum. Benim gibi yalnızlıktan bıkan engelli arkadaşlarıma “Konuştukça dertlerimiz azalır, sıkıntılarımız gider. Lütfen yazın bana” diye sesleniyorum.

Ferdi Demir

buharkentliefeler@hotmail.com

Tel: 0543 760 07 83

‘Biraz dertleşelim’

Arada aklımdan geçen bir şey olursa köşemizde paylaşıyorum. Bu sayede

çeşitli illerden dostlarım oldu. Hayat bu, herkes farklı yaşıyor. Her şey yaşamak ve birkaç lokma için. Ben çok insanla karşılaştım. Kimi engelli, evinden çıkamıyor, kimi yatağa bağlı, birilerinin yardımına muhtaç. Bu kesim için yaşam daha zor. Hastanelerde şifa ve ziyaretçi bekleyenler, çöpten yemek arayanlar bile var. Oturduğum ev harabe ama kimseye derdimi anlatamıyorum. Yazarak teselli arıyorum. Bazıları bizim engelli camiasının ismini kullanarak para topluyor. Defalarca gazete köşelerine yazdım, hepsi boş. En iyisi güçlü olmak, çünkü herkes kaderini yaşıyor.

Erdem Ateş /Bursa

Tel: 0531 285 74 61

‘Acıtmayın, hakkımızı verin’

2005’te çıkarılan yasa ile engellerin minimum dereceye indirileceğini düşünenler hayal kırıklığına uğradı. Çünkü hâlâ bir adım atılmadı. Gün geliyor “Yok canım bizim daha önemli işlerimiz var. Biz bu ikinci sınıf kişileri bırakalım. Zaten biz ne yaparsak keyfimizden yaparız” deyip engelliler için yapılacakları 3 sene daha ertelediler. Bir sınav yaptılar, sonuçları bir türlü açıklanamadı. Şimdi tercihleri bekliyoruz, yine geç kalındı? Sonuçları bekleyeceğiz yine geç kalınacak. Biz bu ülkenin

vatandaşıyız. Biz bu ülkenin engelli vatandaşlarıyız. Acımanızı değil, hakkımız olanı istiyoruz. Ya kanun yapmayın, ya da yapıyorsanız adam akıllı yapın.

Ömer Çoşkun

cellad_21@hotmail.com

‘Sayın Milli Eğitim Bakanı’ na

Bingöl’de öğretmenim. 3 yaşında görme engelli bir oğlum var. Karım hamileyken tüm kontrollerini yaptırdık, 9 ay boyunca çocuğun sorunlu olduğu anlaşılmadı. Oğlum, dünyaya Fraiser sendromlu olarak geldi. Gözleri hiç gelişmemiş, göz kapakları oluşmamış, parmakları yapışık, boğazda perde var. Ameliyatları Ankara Gazi Üniversitesi’nde devam ediyor. Bingöl’den gidip gelmek bizim için büyük sorun. Devlet maddi ve manevi sorunda yardım etmiyor. Geçen dönem Öğretmen Özür Grubu tayinine başvurdum (Ankara ya da İzmir) ancak Milli Eğitim Bakanlığı tayin için ‘Öğretmenin çocuğunun Bingöl’de kalması halinde sağlığı tehlikeye girer’ yazan bir rapor istiyor. Hastanedekiler, böyle bir raporun yazılmasının mümkün olmadığını söyledi. Bir hafta bakanlığa gidip geldim. Bana “Rica edin, doktorunuz yazsın” dediler. Bu atama döneminde yine aynı sorunlar olacak. Bana “Bu ibare hilelerin önüne geçmek için isteniyor” dediler ama benim suçum ne? Tek isteğim oğlumun tedavi görmesi.

Not: Okurumuzun ismi ve adresi bizde saklı

‘Can yoldaşı istiyorum’

Talihsiz bir olay nedeniyle 2.5 yıldır Ordu- Ünye Cezaevi’nde yatıyorum. Cezamın bitmesine 2 yıl kaldı. Şu yalan dünyada hâlâ yalansız yaşayan, sevgiyi kutsal bilen, can yoldaşını en zor anında bırakmayan, hep yanında olan, kalbi sıcacık, yüreği merhametli, dostu ve sevgiyi bilen bir can yoldaşı arıyorum. Herkesten mektup bekliyorum.

Dilaver Körük

M Tipi Kapalı C.İ.K. A-5

Koğuşu Ordu-Ünye

Öğrendim

Ben var ya ben

Seni sensiz yaşamayı öğrendim

Kızgın kumlarda

Yalınayak yürümeyi

Okyanusta dibe vurmadan

Yüzmeyi öğrendim

Gökte şahin

Gecelerde yıldız olup

Işıldamayı öğrendim

Gözlerimi kapadığımda

Rüyalara seninle dalmayı

Sıladan kopup gurbet ellerde

Sensiz yaşamayı öğrendim

Sonbaharda

Sensiz dökülen yaprak olup

Savrulmayı öğrendim

Aslında ben var ya ben

Sensiz aşk ateşiyle

Alev alev yanmayı

Yanerken ölmeyi,

Ölürken yanmayı öğretin

Öğrendim,

Öğrendim, öğrendim

Şükrüye Karabaş

‘Maddi desteğe ihtiyacımız var’

45 yaşındayım, ticaret Lisesi mezunuyum. 2012 YGS puanım 200, Özürlü Memur Sınavı puanım 72. İşsizim, açlık sınırının altında fakirim. Benden başka yakını olmayan, yüzde 47 işitme engelli, 65 yaşında annem var. Gıda, ulaşım gibi zorunlu ihtiyaçlarımız için maddi yardım istiyoruz. Çamaşır makinesi ve LCD televizyona ihtiyacımız var.

Sadık Akgün / Edirne

Tel: 0284 247 43 16

‘Engellinin suçu ne?’

Bizlerin bazıları doğuştan engelli. Bazıları da sonradan engelli olmuş. Ama gaziler kadar hakkımız yok. Toplu taşımadan neden bizler ücretsiz faydalanamıyoruz? Şoförlere indirim dediğimizde bizlere ters bakıyorlar, ‘’Sizlere devlet sahip çıkmadı. Bizler mi sahip çıkacağız?” diyerek hakaret etmeye başlıyorlar. Engellilerin gaziler kadar değerleri yok mu? Bu konuda engellilere de bir hak verilmesini istiyoruz.

Selami Teke / Zonguldak

tekeselami@hotmail.com