TESYEV’DEN DESTEK DEVAM EDİYOR

Yılbaşından bu yana Türkiye Engelliler Spor Yardım ve Eğitim Vakfı (TESYEV) bedensel engelli spor kulüpleri Osmaniye 7 Ocak, İzmir Bornova Barış, Kırklareli Bedensel Engelliler, Batman Engelliler, Beşiktaş ve İzmir Karşıyaka Engelliler Kulüplerine toplam 18 adet basketbol sandalyesini bedelsiz olarak gönderdi ve göndermeye devam ediyor. Bu da yaklaşık 124 bin TL ediyor. Türkiye’de engelliler sporunda son 12 yılda, antrenör seminerleri, çeşitli turnuvalar ve tüm engelli spor branşlarındaki faaliyet gösteren federasyonlara bağlı spor kulüplerine destek olan TESYEV, bundan böyle de desteğini sürdürmeye devam edecek. [[HAFTAYA]] 2010 yılı içinde bedensel engelliler spor kulüplerine verilen malzeme ve diğer destekler yaklaşık 800 bin TL. tutmaktadır. Bunun içinde kulüp ve milli takım sporcularımızın ortez, protez, eğitim bursları ve bilgisayar gibi kalemler bulunmaktadır. Ve TESYEV sadece sporcuları değil, ülkemizde, devletimizin yetişemediği konularda ulaşabildiği engellilere de destek olmaktadır. Her şeyi devletten beklemek mümkün değildir. Bu seneki destek programı içerisinde görme engelli sporculara da 250 adet goalball (3’er kişilik takımlar halinde voleybol sahası büyüklüğünde bir salonda, topla oynanan görme engelliler sporu) ve 500 adet satranç tahtası önümüzdeki haftalarda teslim edilecektir. Bunun yanı sıra, Türkiye Özel Sporcular Spor Federasyonu ile yapılan görüşmeler devam ediyor. Kısa bir süre sonra federasyonumuza bağlı spor kulüplerine de malzeme desteğimiz başlayacak.Gönül sponsorları Herkesin unutmaması gereken bir husus, engelliler sporlarının gönül sponsorlarıdır. Böyle sponsorları bulup onları destek vermeye davet için de ‘Gönül adamı’ olmak gerekir. TESYEV’in sponsoru halktır. Buna layık olabilmek için de, tutarlı, dürüst ve şeffaf olmak gerekir. Sağda solda konuşanlar önce TESYEV’in 12 yıldır bu ülkede engelliler sporu için yaptıklarını öğrenecekler, ondan sonra kişisel hırsları yerine, ülkemizde engelli sporunun daha da gelişmesine nasıl katkıda bulunacaklarını düşünecekler. Not: Yukarıdaki destekler sadece spor alanındadır. Engellilere verilen destekler önümüzdeki haftalarda sizlerin bilgisine sunulacaktır. TESYEV bursiyerlerinden Esra Demirkaya ilginç bir yazı göndermiş. Ben de sizlerle aşağıda paylaşmak istedim.‘Çok düşündüm’“Bu yazımı yazmadan önce çok düşündüm. Bu konu hakkında bir şeyleri değiştirecek ne yapabilirim diye bulamadım. Ne yazık ki kalıplaşmış düşünceleri bir anda değiştirebileceğim, mucizeler yaratabileceğim bir yöntem yoktu. Ben de konuyu kaleme almaya karar verdim. Bu bir yandan kendimle dertleşmekti aslında… ‘Evlenmek’ Gelelim konumuza; her bireyin olduğu gibi biz engellilerin de zamanı geldiğinde evlenip yuva kurma isteği vardır. Her konuda karşımıza çıkan engeller burada da iş başındadır. Fakat burada daha farklı bir boyut ortaya çıkıyor; ailelerimiz. Ailelerimiz bizimle onca yılı birlikte geçirmiş en yakınlarımız. Her türlü zorluğu birlikte yaşadığımız insanlar haklı olarak bizim yanımızda olacak kişinin bizimle bir ömür boyu sorunsuz yaşayacak olmasını istiyor. Başka bir yönden bakarsak, sağlıklı bireyin ailesinin engelli birini gelini ya da damadı olarak görmesi zaman alabilir. Ya da baştan şiddetle karşı çıkılabilir. Her iki durumda da bizi ümitlendiren mutlu örnekler olsa da genel bakış açısı budur. ‘Herkes haklı’ Bu konu öyle bir konu ki hem ailelerimiz haklı hem bizler. Ailelerimiz bize bu konuda karşı çıktıklarında düşünüyoruz. Günler boyu duygularımız ve aklımızla savaşıyoruz. Ya onlar haklı çıkarsa, ya gerçekten karşımdakine de, kendime de hayatı zindan edersem diye. Sonra “Ne gerek var böyle bir riske girmeye kendi kendime yaşar giderim” diyoruz çoğu zaman. ‘Böyle mi olmalı?’ Peki bu böyle mi olmalı? Bizim mutlu olmaya hakkımız yok mu? Biz birbirimizi bu kadar iyi anlarken neden birlikte hayatı paylaşamayalım? Bunun gerçekçi bir yaklaşım olmadığını düşünebilirsiniz. Bir de şöyle bakalım; her insan engelli adayı demiyor muyuz? Kızınız veya oğlunuz sağlıklı biriyle yaşam kurduğunda, yarın o kişinin sağlığını kaybetmeyeceği ne malum. Kısacası hayatta hiçbir şeyin garantisi yok. Bizim ailelerimizden istediğimiz bizi bu yaşa kadar nasıl koruyup kolladılarsa, sevgilerini eksik etmedilerse, duygularımızın sesine kulak verirken de yanımızda olmaları…‘Bizim farkımız ne? ’Örneğin; sağlıklı bireyler evlendiğinde aileler her türlü fedakarlığı yapmıyor mu? Yeri geliyor kızının ya da oğlunun evini temizleyip, yemeğini pişirip, çocuğuna bakmıyor mu? Ya da en zor günlerinde yavrusunun yanında olmuyor mu? Peki bizim ne farkımız var? Sadece toplumda isimlendirilişimiz farklı diye mi kalıpları aşamıyoruz? Hayatımız boyunca önümüze çıkarılan kalıplaşmış düşünceleri en büyük destekçimiz olan ailelerimizle yenmedik mi? Bu defa farklı olan ne? Neden ailelerimiz bize bu konuda destek olmuyor. Eğer biz evlenmeyi düşünecek konumdaysak zaten en fazla bunları bekleriz ailelerimizden. Bir de ömür boyu en büyük gücümüz olan manevi desteklerini… Hayatımızda dile gelmeyen o kadar çok duygu karmaşası var ki yazarken bocaladım. Bunları hem paylaşmak hem de yazarken düşünmek istedim.”Esra DEMİRKAYA/ İzmir 09.05.2011 Posta Gazetesi